เรามาดูความเป็นมาของเครื่องดนตรีไทยกันก่อนเลยน่ะค่ะว่าเครื่องดนตรีต่างๆก่อนจะมาเป็นเครื่องดนตรีให้เรารู้จักนั้นเริ่มมาจากไหน
ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีประวัติศาสตร์ของการรวมและสร้างชาติต่อเนื่องมาเป็นเวลานาน เผ่าพันธุ์ของแต่ละกลุ่มชนบนคาบสมุทรอินโดจีน ประกอบด้วยชนชาติไทย ลาว พม่า มอญ กัมพูชา มลายู กลุ่มชาติเหล่านี้ต่างผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมีอำนาจทางการเมือง การปกครอง จนบางครั้งถึงขั้นทำสงครามสู้รบกัน การโยกย้ายพลเมืองจึงเกิดขึ้นเสมอ การตั้งถิ่นฐานใหม่ของพลเมืองบางกลุ่มยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมของตนไว้ และสืบทอดมายังลูกหลาน โดยเฉพาะงานด้านศิลปะการดนตรีที่ยังมีใช้และเล่นในกลุ่มของตน ในขณะเดียวกันก็ได้รับความสนใจจากกลุ่มชนรอบข้างที่มีการติดต่อด้วย เป็นเหตุปัจจัยให้ศิลปะวัฒนธรรมของพลเมืองแต่ละกลุ่มเกิดการแพร่กระจาย เกิดการเรียนรู้และนำสิ่งที่พบเห็นมาปรับปรุงให้เข้ากับความต้องการของตน โดยพบว่าเครื่องดนตรีที่ชาวไทย ลาว กัมพูชา พม่า ใช้ประสมวงเล่นกันในปัจจุบันมีหลายชนิดที่เหมือนกัน เช่น ปี่ ระนาด ฆ้อง กลอง เป็นต้น
นอกจากนี้ความสัมพันธ์ทางด้านศาสนาและการค้าขายก็เป็นส่วนหนึ่งของการรับและนำศิลปะการดนตรีเข้ามาสู่สังคมไทยด้วย
โดยมีการนำเครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา ความเชื่อ และกิจพิธีต่างๆเข้ามา เช่น เครื่องดนตรีประเภทบัณเฑาะว์ สังข์ รับมาจากอินเดีย ซอด้วง ซออู้ รับเข้ามาเมื่อมีการติดต่อค้าขายกับจีน เมื่อติดต่อกับชาวชวา ได้กลองชวา กลองแขก ปี่ชวา เมื่อติดต่อกับชาวมลายูได้กลองมลายู
เมื่อติดต่อกับชาวฮอลันดาได้กลองวิลันดาเข้ามาใช้งาน เป็นต้น
ดังนั้นยุคสมัยของราชอาณาจักรไทยก่อนสมัยสุโขทัยเป็นราชธานีจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์จึงมีเครื่องดนตรีจำนวนมาก มีความหลากหลายทั้งในด้านรูปทรงของเครื่องดนตรี ระบบเสียง รูปแบบการบรรเลงเฉพาะเครื่อง และวิธีการนำมาใช้ประสมเป็นวงดนตรี
